عاقبت آموزشی مدرسه آنلاین

وقتی از مفهوم مهمی به نام مدرسه آنلاین می خواهیم صحبت کنیم عموما نکات متعدد مثبت آن به ذهن می رسد. نکاتی مانند این که مدرسه آنلاین می تواند هزینه های مختلف آموزشی را کاهش دهد، آموزش را تقویت بکند و دانش آموزان بیشتری را تحت پوشش قرار دهد. اما آیا ما در ایران نیز همچنین ویژگی هایی را شاهد هستیم؟
به طور تجربی و میدانی می توانیم بگوییم که بسیاری از معلمان و دانش آموزان از مدرسه آنلاین چندان راضی نیستند و آن را ناکارآمد می دانند. در حالی که در بسیاری از کشورهای سطح اول جهان مدرسه آنلاین به عنوان یک پیشران آموزشی شناخته می شود.
مهمترین نکته ای که در این بین وجود دارد این است که عملا بسیاری از این کشورها از سال ها قبل با گسترش اینترنت و شروع فضای مجازی اقدامات لازم جهت انتقال سیستم آموزشی به حالت آنلاین را انجام داده اند. در حالی که در ایران به جز سیستم های آموزشی خصوصی و آموزشگاه هایی که به صورت فردی این کار را می کردند عملا سیستم آموزشی کشور با مدرسه آنلاین بیگانه بود.
با شیوع بیماری کرونا و اجبار به ترک فیزیکی مدارس عملا سیستم آموزشی ایران مجبور شد که یکباره و بدون در نظر گرفتن پیش نیازهای لازم وارد فاز مجازی و آنلاین شد و دست به راه اندازی سیستم مدرسه آنلاین زد. همین یکباره تغییر موقعیت دادن مسلما مشکلاتی را نیز به همراه دارد.

پیش نیازهای لازم جهت برقرای مدرسه آنلاین

پیش نیازهای لازم جهت برقرای مدرسه آنلاین

در مورد این که ایران پیش نیازهای لازم جهت برگزاری کلاس های آنلاین را ندارد شکی نیست و همه این را می دانند و می گویند. اما این پیش نیازها چه چیز هایی است.
می توان پیش نیاز های مدرسه آنلاین را به دو بخش فیزیکی و مجازی تقسیم کرد. در بخش فیزیکی باید زیرساخت مادر ایران یعنی مخابرات و سرورهای مربوط به آن به قدری قوی باشند که توانایی برگزاری این کلاس ها در سطح کلان وجود داشته باشد. اما سیستم اینترنت و ارتباطات ایران در حالت عمومی ضعیف است و حال اگر قرار باشد چند کلاس مجازی به صورت کشوری نیز  برگزار شود عملا ارتباطات زیر ساخت کشور به مشکل اساسی برخورد می کند. این معضل و چالشی است که برای رفع آن باید چند سال زمان گذاشت.
اما مسئله غیر قابل انکار و پیش نیاز مهم تر از بحث سخت افزاری، فرهنگ استفاده از مدرسه آنلاین است. یک مثال همیشه در مورد فرهنگ استفاده وجود دارد که ابتدا سعی کنید فرهنگ چیزی را به دست بیاورید سپس از آن استفاده کنید. اما متاسفانه در ایران همه چیز برعکس است. به نوعی ما همیشه به روش آزمون خطا پیش رفته ایم. در ابتدا فضای اینترنت و فضای مجازی را مخل می دانستیم و استفاده از آن را در هر شرایطی نادرست تلقی می کردیم. رفته رفته به نقطه ای رسیده ایم که عملا هیچ کنترلی بر این فضا نمی توان داشت و هیچ فرهنگ غالبی در آن وجود دارد. به نوعی هر کسی ساز خود را می زند. با این حساب به نظر شما می توان به مدرسه آنلاین درست و حسابی امیدوار بود؟ تنها نقطه مشترکی که وجود دارد این است که سن 7 تا 18 سال بیشترین درگیری را در این فضا دارند و همچنین این افراد بیشترین ترفند ها از دنیای مجازی را بلد هستند. این خود یک چالش و معضل است.

ضرورت آموزش به معلمان

ضرورت آموزش به معلمان

که گفته است که نباید به معلمان آموزش داد و یا این که معلم خود نیازی به آموزش ندارد؟ اصولا معلمانی که امروز در عرصه آموزش فعالیت می کنند بیشتر از نسل گذشته می باشند و کمتر تغییر نسل در معلمان را شاهد هستیم.
نه تنها معلمان بلکه به طور کلی نسل گذشته چندان رابطه خوبی با فضای مجازی ندارند و نهایت استفاده امروزی آن ها از این فضا انتقال پیام یا خواندن اخبار و اطلاعات است.
بنابراین مدرسه آنلاین یک نوع چالش مهم برای آن ها محسوب می شود. برای برون رفت از این چالش و تا زمانی که هنوز نسل معلمان به طور کامل تغییر نکرده است بهتر است سیستم آموزشی برای آشنایی معلمان با فضای مدرسه آنلاین تعریف شود.
برای نسل جدید معلمان نیز این نوع آموزش ها لازم است. گرچه آن ها معمولا ارتباط بهتر و قوی تری با دنیای مجازی دارند. اما باید قبول کرد که نسل جدید دانش آموزان تقریبا خدایان این فضا هستند و تمام روش های مختلف آن را به خوبی می دانند. همین تفاوت دانش در یک فضای مشترک میان معلمان و دانش آموزان مسئله مدرسه آنلاین و مدیریت آن را تبدیل به یک چالش مهم کرده است.
 

مدرسه آنلاین

پایان سخن

به طور کلی می توان گفت که ناخواسته سیستم آموزش ایران طی یک حرکت بسیار سریع از حالت سنتی به حالت مدرن در آمده است و مسلما این نوع انتقال می تواند تبعات جبران ناپذیری داشته باشد. گهگدار شنیده می شود که مسئولین مربوطه قصد دارند امتحانات یا برخی از کلاس ها را به صورت حضوری برگزار کنند. این کار که عملا دانش آموز یا دانشجو را درگیر یک نوع تنش رفتاری می کند. در کلام ساده تر انتقال یکباره سیستم آموزشی به حالت آنلاین با وجود این که بر اثر اجبار بوده، یک اشتباه بود، اما اشتباه بزرگتر زمانی رخ می دهد که بخواهیم دوباره از حالت مدرن به سنت برگردیم و به شکل گذشته تمام آموزش ها را برگزار کنیم.
به طور کلی سیستم آموزش ایران متحمل این تغییر شده است. حال بهترین راه کار این است که بگذاریم این روش ادامه دار شود در دوران پسا کرونا این روش آموزشی را به طور کامل کنار نگذاریم. بلکه سعی کنیم آن را در کنار آموزش اساسی خودمان قرار دهیم.
آموزش یک کشور اگر به درستی صورت نگیرد عملا آینده ای را نمی توان برای آن متصور شد. دنیا به سمت استفاده از فضای مجازی رفته است. این فضا فرصت های جالبی را در اختیار متولیان آموزشی قرار می دهد. پس لطفا پس از کرونا و بازگشت به مدارس دوباره سیستم گذشته را پیاده نکنید! منع استفاده از گوشی و ... اشتباهی است که اگر یک بار دیگر تکرار شود عملا همه مدیریت ما را به سخره خواهند گرفت. یادمان باشد همین فضای هوشمند بود که آموزش را در این موقعیت نجات داد.