بررسی سیستم مدیریت آموزش مجازی

این روزها سیستم مدیریت آموزش مجازی تبدیل به یکی از مهمترین چالش های فضای آموزشی کشور شده است. در واقع سیستم آموزشی کشور به سبب سنتی بودن هنوز نتوانسته خودش را با دنیای مجازی وفق بدهد و همین امر سیستم مدیریت آموزش مجازی را تبدیل به یک چالش مهم در بخش آموزش کشور در مقاطع مختلف کرده است.
برای بررسی سیستم مدیریت آموزش مجازی بهتر است ابتدا نگاهی به سیستم آموزش ایران بیندازیم. در واقع سیستم آموزش اصلی که در کشور جریان دارد با کمی تغییرات جزئی همان سیستم اصلی است که از زمان ابتدای دوران پهلوی ایجاد شده است. در کلام بهتر اگر بخواهیم بگوییم، سیستم آموزشی کشور بعد از دوران مکتب خانه و تغییر آن به سیستم مدرسه ای و دانشگاهی دیگر تغییر بنیادی را نداشته است.
این در حالی است که سیستم کشورهای منطقه و جهان سال به سال سعی کرده است خودش را با واقعیت های روز تطبیق دهد و از امکانات به روزتر برخوردار شود. همین امر باعث شده است که در دوران کرونا و شرایط اجباری غیر حضوری شدن کلاس های درس، عملا سیستم آموزش ایران با مشکلی بسیار جدی رو به رو شود و در مقابل، کشورهای سطح اول و دوم جهان توانستند به راحتی این تغییر را با حفظ کیفیت به سادگی اعمال کنند. در ادامه نگاهی به پلتفرم مدیریت آموزش مجازی و بایدها و نباید های آن انداخته ایم تا شاید کوره راهی برای برون رفت از این چالش مهم پیدا کنیم.
 

سیستم مدیریت آموزش مجازی و تطبیق آن با سیستم سنتی
 

سیستم مدیریت آموزش مجازی و تطبیق آن با سیستم سنتی

سیستم کلی در ایران در بیشتر حوزه ها بیشتر بر اساس سیستم اداری است که در ابتدای دوران پهلوی ایجاد شده است و تا به امروز تغییر چندانی نداشته است. این سیستم توانست در چند دهه کارآمد باشد اما با پیشرفت دنیا و لزوم همگامی با آن عملا سیستم سنتی ضعف های اساسی خودش را نشان داد.
مهمترین ضعف این سیستم عدم پذیرش مفهومی به نام " ماشین به جای انسان " است. در واقع در سیستم سنتی باور بر این است که انسان باید در تمامی امور حضور فعال داشته باشد و تقریبا برای هر کاری کارمندی وجود داشته باشد. در حالی که در سیستم نوین – امروز نیز این سیستم چندان نوین محسوب نمی شود – ماشین می تواند بسیاری از این کارها را توسط یک اپراتور انجام دهد. یعنی یک ماشین به جای چند کارمند می تواند کارایی داشته باشد. در نوین ترین حالت نیز کار به جایی رسیده است که یک ماشین با استفاده از دنیای اینترنت می تواند جای چند شرکت و اداره را بگیرد و عملا دستگاه ها و ماشین ها در سیستم جدید شروع به مدیریت کرده اند.

سیستم مدیریت آموزش مجازی

کشورهای سطح اول جهان با هر پله پیشرفتی که در این زمینه ایجاد می شد، سعی کردند که سیستم خودشان را به روز کنند. از این رو حرکت آن ها تا به امروز در تغییر سیستم های اساسی کشور مانند سیستم آموزشی پله ای و تدریجی بوده است و همین امر باعث شده است که عملا لطمه ای به کیفیت اصلی وارد نشود. بنابراین عملا سیستم مدیریت آموزش مجازی در این کشورها یک سیستم از پیش تعریف شده و آماده استفاده است که سال هاست نحوه کار آن مشخص شده  و در حال استفاده است. تنها تفاوتی که در این بین با ظهور کرونا رخ داده، این می باشد که عملا سیستم سنتی و حضوری به طور کامل از دور خارج شده و سیستم مدیریت آموزش مجازی تمام بار را بر دوش گرفته است.
اما سوال اصلی اینجاست، سیستم مدیریت آموزش مجازی در ایران چگونه باید کار کند؟ آن هم در شرایطی که عملا هیچ پیش نیازی برای آن آماده نشده است و امروز ما نیازمند این هستیم که سیستم مدیریت آموزش مجازی بتواند تمام کار را یکباره بر دوش بگیرد؟
 

سیستم مدیریت آموزش مجازی در ایران
 

سیستم مدیریت آموزش مجازی در ایران

بنابراین تا به این جای کار متوجه شدیم که سیستم مدیریت آموزش مجازی عملا در ایران بر اساس تمام وضعیت های گفته شده قرار نیست کارایی مناسبی در سال های ابتدایی داشته باشد و انتظار این که این سیستم درست مانند سیستم مدیریت آموزش آنلاین اروپا یا آمریکا کارایی داشته باشد، یک رویا بیشتر نیست.
اما مسئله و چالشی که وجود دارد این است که عملا امروز بیماری کرونا این اجازه را نمی دهد که سیستم سنتی فعالیت داشته باشد. بنابراین ناچار به استفاده از سیستم مدیریت آموزش مجازی هستیم. پس بهتر است راهکارهایی برای برون رفت از این مشکل پیدا کنیم.
مسلما ساخت زیرساخت هایی مانند ارتباطات قوی اینترنت زمان بر خواهد بود و نمی تواند مسئله امروز ما را حل کند. گرچه معتقدیم باید این کار از امروز شروع شود تا در آینده این مسئله حل شده باشد. راستش را بخواهید از نظر منطقی چندان نمی توان راهکاری ارائه داد و بیشتر باید منتظر بود دید که آیا این سیستم مدیریت آموزش مجازی می تواند کاری از پیش ببرد یا نه!
 

سیستم مدیریت آموزش مجازی و مسئله مدیریت جزیره ای آن!
 

سیستم مدیریت آموزش مجازی و مسئله مدیریت جزیره ای آن!

امروز هر مرکز آموزشی و هر ارگان آموزشی به صورت خودمختار با سیستم مدیریت آموزش مجازی برخورد می کنند. اما جالب اینجاست که چالش اصلی یعنی کیفیت آموزش و حضور و فعالیت دانش آموزان و دانشجویان در همه این نوع مدیریت ها زیر سوال رفته است.
در واقع می توان این گونه مسئله را بیان کرد، مشکل و چالش اصلی در مورد پلتفرم آموزش آنلاین نه زیرساخت های اینترنتی است و نه دیگر مسائل فنی و مدیریتی است. بلکه مسئله اصلی فرهنگ استفاده از سیستم آموزش مجازی است.
در کلام ساده تر نه آموزش دهنده و نه آموزش گیرنده نمی تواند خودش را یک شبه از سیستم سنتی جدا و به سیستم نوین متصل کند. این تغییر روند یکباره مسلما تلفاتی به اندازه یک نسل بر جای خواهد گذشت. ما باید منتظر بروز مفهوم جدیدی به نام " بی سوادی باسوادان " بر اساس این موقعیت باشیم و این در هر صورت اجتناب ناپذیر است. اما بهترین پیشنهادی که می توان به مسئولین این حوزه داشت این است که لطفا دیگر بعد از داستان کرونا و عادی شدن شرایط روی به سیستم سنتی نیاورید! یا حداقل سیستم مدیریت آموزش مجازی را به طور کامل حذف نکنید. چرا که در این صورت دوباره دانشجو و دانش آموز با یک تغییر ناگهانی دیگر مواجه می شود و این یعنی ادامه دار کردن مسئله " بی سوادی با سوادان " را! پس بگذارید همین روش تغییر غلط که اتفاق افتاده است، تنها یک بار باشد و دیگر تغییرش ندهید! این تغییر می تواند به بهای نابودی چند نسل از نظر آموزشی تمام شود.